Afgelopen mei was het weer zover: de jaarlijkse wedstrijd om de Arca-Beet Cup. Deze wedstrijd wordt gevist tussen teams van beide bedrijven, waarbij allebei de teams om het andere jaar de organisatie op zich nemen. Het ene jaar dus ergens in België en het volgende jaar dan weer in Nederland. Dit jaar was het de beurt aan Beet en als strijdperk was gekozen voor Bearlake op het complex van visvijvers De Berenkuil in Nijkerk.
Tekst: Jan van Schendel
Bearlake is een vijver met in het midden twee drijvende eilanden. Behalve een mooi bestand aan zowel spiegels als schubkarpers zwemmen er hier ook hele grote brasems en zeelten rond en heb je altijd ook een kans om een van de grote graskarpers aan de haak te krijgen.
Op dit water wordt niet alleen vaak met de vaste hengel gevist, maar ook met method feeders en al helemaal vaak met pellet wagglers en allerlei andere systemen waarmee je een langzaam zinkend haakaas aanbiedt. Juist deze systemen bleken vandaag erg belangrijk. De beste manier om de vissen aan de schubben te komen was namelijk absoluut het vissen met een zo traag mogelijk naar de bodem zakkend aas.
Prachtige karpers hier!
DE WEDSTRIJD
De wedstrijdduur was twee keer drie uur met een pauze ertussen. De gezellige sfeer staat altijd centraal bij deze wedstrijd, maar dat betekent niet dat er niet serieus wordt gevist, integendeel. Er werd dan ook vooraf een heel arsenaal opgetuigd aan verschillende materialen en systemen, zowel voor de vaste hengel als voor de feeder- en matchvisserij.
Zelf kon ik in ieder geval niet zeggen dat er geen vis op de stek aanwezig was. Meteen nadat ik een proefworp had gemaakt met mijn pellet waggler, met een kale haak wel te verstaan, haakte en ving ik een karper keurig in de bek gehaakt. Nadat ik even later een proefworp maakte met een slow sinking feeder gebeurde precies hetzelfde. Ik ving al eens eerder een vis voor het begin van een wedstrijd, maar twee vissen gebeurde nog nooit eerder.
Er werd meteen na het begin van de wedstrijd al vis gevangen en eigenlijk veranderde dat de gehele dag niet. Tijdens de eerste sessie werd er langs beide oevers vergelijkbaar gevangen, tijdens de middaguren leken de vangsten langs een van de oevers beduidend beter dan langs de overkant ervan. Goed, er zal altijd wat invloed zijn van de wind op dit soort water, maar vis is er overal te vangen.
Met de pellet waggler…
…of toch met de vaste hengel?
TOPGEWICHTEN
Jan Zekveld wist vandaag de wedstrijd individueel te winnen en wel met een enorm verschil ten opzichte van alle andere deelnemers. Jan viste vooral met een ‘parapluutje’, soms afgewisseld met een kunststof balletje als dobber, en hij ving werkelijk vanaf het begin tot aan het einde constant vis. Uiteindelijk met als resultaat een gewicht van maar liefst ruim 101 kilo. Dat zijn topgewichten natuurlijk!
De rest van de deelnemers moesten het doen met aanmerkelijk minder gewicht, maar ook zij vingen nog altijd volop vis. De tweede plaats was vandaag voor John Huussen die ruim 51 kilo bij elkaar ving. De derde plaats was er voor Rob Lustig die ruim 43 kilo wist aan te bieden bij de weging. De top vijf werd compleet gemaakt door mijzelf met ruim 39 kilo en Marcel Raijmann met ruim 36 kilo. Al met al een prachtige visdag met veel vis dus.
Jan Zekveld was niet te stoppen…
Het team van Beet won vandaag ruim de teamwedstrijd, wat de tussenstand op 3-2 brengt, nog steeds in het voordeel van het Arca-team. Het blijkt toch wel vaak dat het thuis vissende team vaak voordeel heeft ten opzichte van de bezoekers. Logisch ook natuurlijk. Iedere vijver is weer compleet anders en ik weet dan ook vrijwel zeker dat we als Beet-team volgend jaar onze helmen weer op kunnen zetten.
V.l.n.r.: John Huussen, Lieke de Boer, Jan van Schendel, Ed Willems, Jan Zekveld, Rob Lustig, Koen Vandermolen, Stijn Thomas, Marcel Raijmann en Bas Boersma.
De einduitslag.
LANGZAAM ZINKEND
Ik schreef het al, vandaag was het heel belangrijk om te vissen met een zo traag mogelijk zakkend aas aan de haak. Het los bijvoeren van 6 mm pellets was de beste manier om de vissen naar de stek te lokken. Als haakaas werd dan ook zo’n 6 mm pellet gebruikt in een bandje.
Voeren en vissen met 6 mm pellets.
Het ging erom dat de pellet zo traag mogelijk naar beneden zakte of dat die pellet een eind boven de bodem bleef hangen. Om die aasaanbieding te bereiken werden er allerlei systemen gebruikt. Natuurlijk de bekende pellet wagglers, maar ook een soort van voorgelood kunststof balletje dat als dobber werd gebruikt. Op die manier kon je het aas op allerlei dieptes boven de bodem aanbieden. Ook zijn er tegenwoordig ‘slow sinking’ (langzaam zakkende) voerkorven op de markt die in principe blijven drijven en die je kunt vullen met hele kleine gewichtjes om de korf zodanig uit te loden dat ze net niet meer drijven en heel langzaam naar de bodem zinken. Of zogenaamde ‘parapluutjes’ waarmee je precies hetzelfde kunt bereiken. Het parapluutje blijft standaard nog net drijven en je kunt dan aan de speldwartelbevestiging enkele kleine warteltjes bevestigen waardoor het parapluutje net zinkt. Nog een ander systeem waarmee je hetzelfde kunt bereiken komt uit het forelvissen. Verschillende vissers gebruikten een bombetta en dat is simpelweg ook een slow sinking systeem.
Langzaam zinkend (haak)aas was de sleutel tot succes.
Het ‘parapluutje’ in actie…
NATUURLIJKE AASAANBIEDING
Zelf vind ik het telkens weer onvoorstelbaar hoe handig sommige vissers zijn in het bedenken van allerlei systemen om hun visserij meer effectief te maken. Ook vandaag weer bleek nog maar eens dat vissen zeker niet achterlijk zijn. Een iets te snel zakkend aas en je kreeg lang niet zoveel beten als wanneer het aas trager zakte. Ook was het belangrijk om precies het aas aan de haak ‘mee’ te laten zakken met een groepje pellets die net in het water geschoten waren. De karpers reageerden absoluut op het geluid van de in het water vallende gevoerde pellets. Wanneer het haakaas dan op de goede plek ook in het water viel werd dat aas vaak binnen drie seconden gepakt door een daar rondzwemmende karper.
John Huussen was verdienstelijk ‘the best of the rest’.
Lieke de Boer stond haar mannetje!
Wie me opviel was mijn buurvrouw van vandaag, Lieke de Boer. Ze mag dan nog piepjong zijn, je kunt gewoon zien dat er een echt talent aan het water zit. Ik heb in ieder geval nog maar zelden gezien hoe gemakkelijk iemand die nog zo jong is toch echt grote vissen zonder problemen gevangen wist te krijgen. Zo ving ze onder meer een schitterende graskarper en dat zijn zo ongeveer de moeilijkste vissen die er zijn om in een schepnet te krijgen. Nou deze graskarper had gewoon geen schijn van kans. Prachtig om te zien!
KNAP GEVIST!
De meeste lof verdient natuurlijk de winnaar van vandaag, Jan Zekveld. Ruim 100 kilo vis vang je echt niet zo maar eventjes. Zo’n gewicht is op dit water ook nog niet vaak gevangen volgens mij. Ik kon het niet goed zien van waar ik zat, maar ik begreep dat hij de meeste vissen gevangen had met een parapluutje en ook een aantal vissen met het voorgeloodde balletje waarover ik al eerder sprak. Ruim honderd kilo vis en dan bijna twee keer zoveel vis als wie anders ook op de oever. Knap gevist!
Knap gevist!
Dit artikel is gepubliceerd in Beet 5 van juli 2023. Ga voor een abonnement op Beet naar: https://shop.beet.nl/category/abonnementen/.